Στάδιο Αργυρούπολης: ένας χρόνος μετά

Ένας χρόνος κλείνει απ’ όταν ξεκίνησε η προσπάθεια της Δημοτικής Αρχής να εφαρμόσει μέτρα περιορισμού της πρόσβασης των αθλούμενων στο Α΄ Στάδιο Αργυρούπολης, με το κλείσιμο της κεντρικής του εισόδου και την επιβολή έκδοσης κάρτας εισόδου και μηνιαίου εισιτηρίου 5ευρώ.

Ποια ήταν τα αποτελέσματα;

• Η οικονομική επιβάρυνση των αθλούμενων για την ιατρική βεβαίωση κάθε χρόνο και με το μηνιαίο 5€ για τους ετεροδημότες.

• Η αποχώρηση εκατοντάδων αθλούμενων, είτε γιατί διαφωνούσαν με τη νέα τάξη πραγμάτων και το μαγνητικό face control, είτε γιατί δεν άντεχαν την οικονομική επιβάρυνση και τη διαδικασία έκδοσης κάρτας. Συνταξιούχοι, νεολαίοι, οικονομικά αδύναμοι, κάτοικοι της Τερψιθέας δεν έρχονται πλέον και το στάδιο που πριν ένα χρόνο έσφυζε από κόσμο τώρα είναι άδειο και μίζερο.

• Η βήμα βήμα ιδιωτικοποίηση του σταδίου με απανωτές κινήσεις στην κατεύθυνση της μετατροπής του σε κλαμπ άθλησης για λίγους και προνομιούχους (σωματεία, personal, όσοι αντέχει η τσέπη τους). Η μετατροπή ενός δημόσιου αγαθού και δικαιώματος-του αθλητισμού- σε υπηρεσία που παρέχεται έναντι αντιτίμου.

Όσο για τα επιχειρήματα της δημοτικής αρχής περί «ιατρικής κάλυψης», «πρόληψης», «ασφάλειας και τάξης», δεν τα θυμάται πια κανείς, καθώς στο στάδιο εξακολουθεί να μην υπάρχει γιατρός, ενώ καμιά εργασία αναβάθμισης εγκαταστάσεων δεν έχει πραγματοποιηθεί (π.χ. στις τουαλέτες).
Αντίθετα, έχει ολοκληρωθεί το στήσιμο του ελεγκτικού μηχανισμού στην είσοδο με την τοποθέτηση του μηχανήματος ελέγχου/καταγραφής μέσα στο φυλάκιο, ώστε να μην υπάρχει πια καμιά αμφιβολία για τη φύση του όλου εγχειρήματος.

Ταυτόχρονα με τα μέτρα δημιουργήθηκε η Συνέλευση για το άνοιγμα του Σταδίου, από κόσμο της γειτονιάς και αθλούμενους. Με δράσεις και παρεμβάσεις στο γήπεδο, την πόλη και τα δημοτικά συμβούλια αποδόμησε τη δήθεν επιχειρηματολογία του δήμου και ανέδειξε τις πραγματικές προθέσεις των μέτρων δημοτικής αρχής: το χαράτσωμα και τη φορομπηξία, τον έλεγχο και την «αποστείρωση», τη διαχείριση του δημόσιου χώρου σα να’ ναι «τσιφλίκι» της, τη λογική της ιδιωτικοποίησης των δημόσιων αγαθών και έγκαιρα προειδοποίησε για τις συνέπειές τους.
Ό,τι κι αν επιστράτευσε εναντίον της η δημοτική αρχή (συκοφαντία, προβοκάτσιες, αστυνομία, μπράβους και τελευταία σεκιουριτάδες), η Συνέλευση συνέχισε τη δράση της και την έμπρακτη ανατροπή των μέτρων του δήμου, ανοίγοντας σχεδόν καθημερινά το Στάδιο σε όλους. Απέναντι στον κόσμο που οργανωμένα διεκδικεί ελεύθερη πρόσβαση στο δημόσιο χώρο η αυθαιρεσία της κάθε (μικρο)μέγαλης τοπικής εξουσίας έσπασε τα μούτρα της.
Ό,τι κι αν επιχειρήσει στο εξής αυτή ή κάποια άλλη δημοτική αρχή (στο στάδιο ή αλλού…), όσος χρόνος κι αν περάσει, στη συνείδηση του κόσμου της πόλης είναι πια κατακτημένο: οι δημόσιοι/δημοτικοί χώροι δεν είναι τσιφλίκι κανενός, είναι και θα παραμένουν ελεύθερα ανοιχτοί για όλους.

ΣΤΑΔΙΟ ΑΝΟΙΧΤΟ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ – ΚΑΝΕΝΑΣ ΠΕΡΙΟΡΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΑΘΛΗΣΗ

ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΑΝΟΙΓΜΑ ΤΟΥ ΣΤΑΔΙΟΥ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ

https://anoixtostadio.wordpress.com/

Ένας χρόνος κλειστό στάδιο, συγκέντρωση διαμαρτυρίας.

ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ στο ΣΤΑΔΙΟ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ
ΤΕΤΑΡΤΗ 4 Ιανουαρίου στις 19:00

…ένας χρόνος με το δημοτικό στάδιο Αργυρούπολης κλειστό
από τη διοίκηση του δήμου!
…ένας χρόνος αγώνα ενάντια στο μέτρο της κάρτας
από τη συνέλευση για το άνοιγμα του!
Στις 4/1 συμπληρώνεται ένας χρόνος από την απόφαση της διοίκησης του δήμου Ελληνικού-Αργυρούπολης, να επιβάλλει τα μέτρα της κάρτας εισόδου και του 5ευρου εισιτηρίου στο Στάδιο Αργυρούπολης. Μέτρα που είχαν σαν στόχο τον περιορισμό της πρόσβασης στο γήπεδο, την εμπέδωση της λογικής της άτυπης ιδιωτικοποίησης του δημόσιου χώρου, τον έλεγχο και την καταγραφή των αθλούμενων, την «αποστείρωση» του δημοτικού σταδίου από τον «απλό» κόσμο, τον «μη-μυημένο», τον «μη-οργανωμένο» σε σωματεία. Προσπάθησε και προσπαθεί ο δήμαρχος στο γήπεδο -όπως και αλλού στην πόλη- να περάσει τη λογική ότι δεν υπάρχουν δημόσια και δωρεάν αγαθά (όπως ο αθλητισμός εν προκειμένω), αλλά ότι πρέπει να μετατραπούμε σε «χρήστες υπηρεσιών» που παρέχονται από το δήμο και πρέπει να πληρώνονται και να ελέγχονται.
Στις 4/1 κλείνει όμως και ένας χρόνος από τη συγκρότηση και λειτουργία της Συνέλευσης για το Άνοιγμα του Σταδίου Αργυρούπολης από τον κόσμο της γειτονιάς και του σταδίου. Παρά τις απειλές, τις προβοκάτσιες, τους τραμπουκισμούς και ο,τι άλλο χρησιμοποίησε εναντίον της η δημοτική αρχή, η Συνέλευση κατάφερε να ανοίγει το γήπεδο, να κάνει παρεμβάσεις στις πόλεις και τα δημοτικά συμβούλια Ελληνικού-Αργυρούπολης και Γλυφάδας, να οργανώνει εκδηλώσεις, να ανοίγει το θέμα της ελεύθερης πρόσβασης στους δημόσιους/δημοτικούς αθλητικούς χώρους και το δικαίωμα καθενός στα δημόσια και δωρεάν αγαθά. Απονομιμοποίησε στη συνείδηση των κατοίκων την κάρτα και αποδόμησε και έμπρακτα την «πόρτα», τον έλεγχο, το εισιτήριο.
Η αποφασιστική και επίμονη δράση της Συνέλευσης έφερε σε απόγνωση και πανικό τη διοίκηση του δήμου και ήταν και παραμένει αγκάθι στα πλευρά της. Η επιστράτευση ιδιωτικής εταιρείας σεκιούριτυ (λεφτά υπάρχουν για σεκιουριτάδες αλλά όχι για καθαρίστριες ή γιατρούς στο γήπεδο) και το ηλεκτρονικό μηχάνημα touch screen(σκανάρει κάρτα-εμφανίζει προσωπικά στοιχεία-ημερομηνία λήξης συνδρομής-ανοίγει ή όχι την πόρτα), είναι απόδειξη αυτού του αδιεξόδου τους.
Την Τετάρτη 4/1/2017 στις 19:00, με τη συμπλήρωση ενός έτους αγώνα για το στάδιο, καλούμε όλους όσους συμμετείχαν στη Συνέλευση, στις εκδηλώσεις, στις παρεμβάσεις και στο άνοιγμα της πόρτας σε συγκέντρωση στο Στάδιο.
Η μαζική παρουσία μας αποδεικνύει ότι δεν αποδεχθήκαμε και δεν θα αποδεχθούμε κανένα μέτρο περιορισμού της πρόσβασης, καμία «πόρτα», κανένα εισιτήριο κανένα έλεγχο στοιχείων για την είσοδο σε δημόσιο/δημοτικό χώρο άθλησης.

Ένα χρόνο μετά συνεχίζουμε…και διεκδικούμε :
Ελεύθερη πρόσβαση σε δημόσιους/δημοτικούς χώρους χωρίς αντίτιμο
Άμεση κατάργηση της κάρτας εισόδου στο Α’ στάδιο Αργυρούπολης

ΚΑΜΙΑ ΥΠΟΧΩΡΗΣΗ – ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΜΟΝΗ
Συνέλευση για το άνοιγμα του σταδίου Αργυρούπολης